Heel soms gaat de gedachte door me heen: waarom doe ik dit eigenlijk? Wat is de zin van het fietsen?
Zo'n moment was er vandaag, op de Col des Borderes vanuit de start (vanuit het ZO). Dinsdag reden we dit stuk tegengesteld en we herinneren ons de afdaling globaal.
Het begint allemaal heel vriendelijk, bij 26C met 5% om er in te komen. Vervolgens vleit de col ons nog meer door een stukje vals plat en zelfs een afdalinkje. Henk en ik kijken om ons heen, de rivier en het dal beneden, de woeste bergtoppen met sneeuw voor ons. Dit belooft een lekker toeristisch ritje te worden. Dream on!
De berg maakt ons bruut wakker met stukjes 15%, zeker om de afdalingen weer goed te maken. Zo komt er weer niets van dat goede gesprek onderweg, we hebben de zuurstof hard nodig.
In Estaing rijden we even de camping op (Pyrenees naturelle), want die zag er vanaf de weg onwaarschijnlijk mooi en verzorgd uit. Van dichtbij is het nog mooier, grote plaatsen in klein paradijsje, voor een schappelijk prijsje. Hier komen we vast nog eens terug met Geesje/Harmien, 'aw tied van lem hebt'.
Nog even de laatste 2,5 km van de Borderes. Jammer dat we dinsdag niet beter hebben opgelet: het gemiddelde van 8% vertekent doordat de laatste km vlak is. Daardoor klimmen we 1,5 km met percentages tussen de 10 en 15%. Dat kunnen we, maar toch zorgt het voor de vraag naar 'de zin van het klimmen'.
Na de afdaling volgt uitdaging 2 van de dag: Col de Soulor. Dat is 'het aanloopje' van 7 km naar de Col d'Aubisque, ons laatste doel vandaag. De realiteit wordt ons snel duidelijk uit de borden die elke km langs de weg staan: 8 of 8,5% via een onregelmatig verloop. De percentages lijken te zijn bepaald in de buitenbochten, want de binnenbochten (naar rechts) komen we alleen staand op de koffiemolen door.
Kortweg: regelmatig onregelmatig.
We kunnen/durven over het weer niet te klagen, maar in de zon klimmen bij +25C is warm. Het verkeer bestaat gelukkig voor 50% uit fietsers, de andere helft is auto, motorrijder of paard/schaap. Alle weggebruikers gaan voorbeeldig tolerant met elkaar om, waar hebben we dat anders gezien.
Boven op de Soulor een reepje en een slok en verder, met een kleine afdaling naar de Cirque du Litour. Een enorme Cirque, waar we rechts het dal 1.000 meter onder ons zien en links de bergtoppen tot 3.000 meter hoogte. Ondanks onze 'grootse daden' voel ik me heel klein.
En geniet met volle teugen.
Onderweg stoppen we voor de noodzakelijke foto's van de Cirque en van de 'Wim van Est-bocht'.
Boven is onze 'cima coppi' van deze expeditie. We wachten op Gerard, die de vouwwagen naar Laruns heeft gereden en de Aubisque van die kant op komt. Een perfecte timing: we zitten net buiten in de zon aan onze coca.
Samen rijden we (weer) naar beneden, waar Gerard een perfecte schaduwplek heeft gevonden aan de voet van de Aubisque. Bij 30C houden we het werken beperkt. Alleen even boodschappen doen: probleempje. De Fransen vieren ook Hemelvaartsdag, dat wordt dus vanavond een pizza in het dorp.
Biarritz (en Raalte) komt steeds dichterbij, nog iets meer dan 2 etappes.
Statistiek: 60 km en 1.800 hm.
Meep
Geen opmerkingen:
Een reactie posten